11 Yaşındaydı. Van’ın Çaldıran İlçesi’ne bağlı Sarıçimen Köyü’nde yaşıyordu. Askerlerin ürküttüğü atın üzengisine takılarak feci bir şekilde can verdi.

Babasının adı Mehmet idi. Çaldıran’a 35 km uzaklıkta bulunan Sarıçimen Köyü’nün en sevilen kişilerinden biriydi. 61 yaşındaydı. Çiftçilik yapıyordu. Yıllarca evlat hasretiyle yanıp tutuşan baba Mehmet, yıllarca çocuk sahibi olamadı. 1994 yılında bir erkek çocuğu oldu. Muratsız kalmadıkları için, çocuğunun adını Murat koydu. 2000 yılında ise Sami doğdu. Baba Mehmet’in sevincine diyecek yoktu. Ne var ki sevinci fazla sürmedi. Sami tam okula başlayacakken, abisi Murat hastalandı. Günlerce ateşler içinde kaldı. Baba Mehmet, 35 km uzaklıktaki köyünden çocuğunu sırtladı ve karlar içinde, yayan doktora getirdi. Ancak Murat menenjite yenik düştü.

Sami 7 yaşındayken, abisi Murat menenjit hastalığına yenik düştü ve can verdi.

Murat’ın ölümünden bir yıl sonra, Sami kansere yakalandı. Baba Mehmet, oğlunun tedavisi için tüm yolları denedi ama Sami’nin durumu günden güne kötüye doğru gidiyordu.

Oğluna tüm sevgisini ve ilgisini vermeye çalışan 61 yaşındaki baba Mehmet, çaresizliğini oğlundan gizliyordu. Ama içi kan ağlıyordu.

Baba Mehmet nereye gidiyorsa, oğlu Sami’yi yanında götürüyordu. Yine bir gün oğlunu da yanına alıp, ot biçmek için tarlasına gitti. Ağustos’un ilk haftasıydı. Baba Mehmet, biçtiği otu ata yükledi, yorulmasın diye oğlu Sami’yi de ata bindirdi. Baba-oğul evlerinin yolunu tuttular. Biraz ilerledikten sonra, önlerine bir grup asker çıktı. Başka ülkenin değil, Türkiye’nin askerleriydi bunlar. Çaldıran Umuttepe Hudut Bölüğü, Güneş Hudut Takımı’na bağlı askerlerdi.

Askerlerin arasında öylece kalan baba-oğul, neye uğradıklarını şaşırırlar. Askerler tek kelime etmezler. Ama baba-oğulun etrafını sararlar. Askeri birliğin başında bir asteğmen bulunmaktadır. Bu asteğmen, hiçbir şey söylemeden ata vurmaya başlar. Askerler ise havaya ateş açarlar. Baba-oğul bağırmaya başlar ama onları dinleyen olmaz. At ürkmeye ve koşmaya başlar. Baba atın arkasından koşar. Sami dengesini kaybeder ve attan düşer. Ancak ayağı üzengiye takılır ve yere çarpmaya başlar. Askerler ateş açmaya devam ederler. İyice ürken at, hızı arttırır. Sami’nin başı yerlerde sürüklenir. At bu şekilde yaklaşık 150 metre koşar.

At durduğunda, Sami ağır yaralıdır. Baba Mehmet hemen yanına koşar. Sami’nin kanlı başını kucağına alır ama Sami konuşamamaktadır. Başı parçalanmıştır. Baba Mehmet ağlamaya başlar ve komutana yalvarır. Oğlunun hastaneye götürülmesini ister. Askerlerin aracından başka araba yoktur ve olay yerinde telefonlar çekmez. Yardım isteyemezler. Sami can vermektedir. Üstelik bunu askerler yapmıştır. Ancak komutan, baba Mehmet’i dinlemez bile. Baba Mehmet komutana o kadar yalvarır ki, 5 km uzaklıktaki köylüler bu yakarışı duyarlar ve olay yerine gelirler. Sami kan kaybetmektedir. Baba Mehmet ise komutana yalvarmaktadır. Komutan “beni ilgilendirmez” deyip, askerlerini alır ve uzaklaşır. Yaklaşık bir saat can çekişen Sami’nin yardımına köylüler koşar ve hastaneye götürürler. Ancak artık çok geçtir. Sami ölmüştür.

Sami ölmüştür ve bunu, Sami’nin ülkesinin askerleri yapmıştır. Uluorta, güpegündüz.

Çaldıran Cumhuriyet Savcısı, olayla ilgili soruşturma açar. Ancak dosya, kısa zamanda görevsizlik kararı verilerek, askeri mahkemeye gönderilir.

Sami öldü ve cennetin en güzel bahçesinde tatlı bir uykuya daldı. Bir Ağustos çiçeği gibi soldu ve cennetin en berrak ırmağının kenarında açıldı. Ürkütülen bir attan düştü ve kanatlı bir ata binip, gökyüzünün en masum huzuruna kavuştu. Ülkesinin komutan yüzüne tiksinerek son bir kez baktı ve özgür çocukların en nazlı oyununa katıldı. Ülkesinin utanç yüzüne yüzünü çevirdi ve kardeşlik kokan yaşam ırmağına göçtü. En savunmasız, en renkli gökkuşağının en sıcak mevsimine doğru…

Güle güle Sami. Türkiye diye bir ülke sorarlarsa sana orada, o ülkeye birazcık barış dile meleklerden. İçinde, çocuklarını öldüren komutanların olmadığı bir ülke dile.

Güle güle Sami. Bu ülkede öldürülen bütün çocuklar adına affet bizleri…