2011-11-01 15:00:00
Coğrafyanız kaderinizdir.
Ve doğarken nerede doğmak istersin diye sormazlar size.
Irkınızı seçme şansınız da yoktur.
Hangi milletten olmak istersin diye bir katalog konulmaz adamın önüne.
Van’da doğmuşuz Vanlı demişler hepimize.
Ve o günden itibaren Van’ın kaderi bizimde kaderimiz oluvermiş.
Öyle bir kader ki bu, bitmek tükenmek bilmeyen bir kardeş kavgasının en acısını yaşarsınız bu coğrafyada,
Felaketlerin en şiddetlisiyle sınanırsınız.
Ve gölü de en büyüktür dağları da.
Hiçbir şeyi ortalama yaşayamazsın burada.
Her şeyin en ucundasındır,
Türkiye haritasında bile.
En çok güneşi de sen görürsün burada ve ilk sana doğar.
Fakat kar da yağdı mı, bir metre yağar burada.
Dostluklarda ölümünedir burada. Samimi bir selam verdin mi birine, ilelebet yanındadır, gece gündüz demeden koşar her şeyine mertçe.
Bu yüzdendir ‘‘Dünyada Van, Ahrette İman’’ demeleri.
Dedim ya! Uçlarda yaşarsınız burada.
Kuş gribi patlar memlekette, en çok bedeli Van öder.
Bir uçak düşer Edremit’te, Türkiye’nin en büyük kazalarından biri oluverir.
Ve nihayet canlı bomba bile bir Ortadoğu’da patlar birde Van’da.
En yıkıcı deprem bir Gölcükte olur, Van geri durur mu? Bir de Van’da olur.
Ve ne acıdır ki en sonunda başınızı soktuğunuz evinizde yar olmaz size burada.
Velhasıl hiç yüzü gülmedi, gülmez bu şehrin…
Van, vatan içinde vatandır.
Küçük bir Türkiye’dir burası, komşuları bile ülkedir.
Yetmiş iki millet yaşar sokaklarında.
Hayvanları dahi farklıdır. İki gözü bile birbirinden renklidir kedilerinin.
Ey! Çocukluğumun masal şehri Van,
Nedir bu başındaki acı devran?
Çığlık çığlığa kalan çocuklarının sesi, ağlamaktan kör olan analarının gözleri, kaşımaktan kabuk bağlamış yaraların ne zaman iyileşecek?
Enkazın önünde anne… anne… diye, feryat eden genç kızını,
Dünyaya manşet olan umudun yüzü, cennet kuşu Ercişli Yunus’unu unutmak mümkün mü?
İçimizi dağladın, gözümüzde yaş koymadın,
Böylemi zihinlere kazınacaktın Van?
Güzelliğinin bedelini bu kadar mı ağır ödeyecektin ey mavi gözlü kentim?
Ya Vanlılar?
Medyadaki kendini bilmez, adeta kafasından fay hattı geçen meczuplara rağmen, asla metanetini elden bırakmayan asil hemşerilerim.
Bizi öteki görmeye ısrar edenlere inat,
Türkiye koşuyor, dünya koşuyor yardımınıza.
Bugünler elbet geçecek,
Yeter ki biz birbirimize sıkıca sarılalım, kenetlenelim.
Elbet sonu gelecektir kötü günlerin.
Elbet belasını bulacaktır yapsatcı, arsa kapatmacı gözü doymaz zihniyet,
ya bu dünyada, olmazsa ahrette.
