Dağlarına barış gelmiş memleketimin.
Kavramların en kutsalı,
Yaşamayı en sıcak kucaklayan ses.
Toprağın en büyük özlemi, yağmurun en narin damlası.
Gökkuşağının en güzel rengi, bulutların en pembesi… Barış.
Ülkenin en büyük özlemi barış.
Annelerimin gözyaşına derman barış.
Çocuklarımın gelecek umudu barış.
Dağlarımın en uzak rüyası barış.
Sularımın sesi barış.
Ülkemin yedi bir yanından yükselen kardeşlik sevdası barış.
Ateşi devrim, türküsü bayrak, umudu direnç kokan barış.
Çocuğu şerwan, kadını destan yazan barış.
Soluğu mavi, düşleri ülke kokan barış.
Tutsak şarkıların mısrası, zindanların marşı, serhildan bakışlı barış.
Hoş geldin, ey özgürlük dostu barış, hoş geldin.
Seni kucaklamak ne güzel, ey barış.
Seni kucaklarken denizler hırçınlaşıyor, dört bir yanda fırtınalar kopuyor ey barış.
Açılın şimdi ey masala hasret dağlarım, barış geliyor.
Yıkılın ey kaleler, yıkılın ey tarihin kirli sayfalarından türeyen duvarlar.
Yıkılın ey düşmanlık kokan politik beyinler.
Şimdi zılgıtlar yükseliyor dağlarından memleketimin.
Binlerce çığlık oluyorum dost ülke semalarında.
Binlerce yumruk oluyorum düşmanlık düzeninin suratına.
Binlerce meşale oluyorum kör karanlık beyinlere.
Dağlarına barış gelmiş memleketimin, açın kollarınızı.
Şimdi alnı açık bakıyorum gökyüzüne.
Otuz beş yıllık ömrümün savaşsız ilk gününü yaşıyorum.
Ve bütün gücümle haykırıyorum, dağları delen hırsımla:
Ben şimdi ey dirok, yan ki utansın kirli sayfaların.
Yan ki patlasın beyin kıvılcımlarımın damarları,
Yanayım papatya kokan ırmaklarımda, yanayım barış barış.
Şimdi her yağmur yağışında, toprak daha bir nazlı yağıyor.
Binlerce kardeşimin düşleri, binlerce yağmur olup akıyor ülkemin türkülerine.
Maviye hayat veriyor türkülerimin sesi, masallarımın nefesi.
Mevsimler bir bir taranıyor şimdi güneşin saçlarında.
Bir koca evren kucaklıyorum şimdi, Simurg Mavisi’ne…
Bütün isyansı duygularımı bahara armağan eden dost ırmağıyım şimdi.
Ülkemin en hırçın çocuğu barış, hoş geldin!
