2015-08-04 15:00:00
Anne…
Bugün de ölüyorum anne.
Her sabah bir parça ölüyorum.
Bugün de anne, bugün de öldüm. Parça parça soldum gözler önünde.
Rojava’da, Mısır’da, Tunus’ta, Irak’ta ve ülkemde…
Suruç’ta, Zengelé’de, Adana’da, İstanbul’da…Ülkemin her yanında ölüyorum enne.
Kulaklarım kesiliyor, ayaklarım koparılıyor, gözlerim çıkarılıyor, boğazım kesiliyor anne.
Boğazım kesiliyor anne…
Çocuklarım yetim kalıyor, çocuklarım kurşunlanıyor anne.
Bir yanım Uğur Kaymaz oluyor, bir yanım Roboski “encü”su!
Bir yanım Kobané annesi, bir yanım Mısır Rabiası…
Anneyim, babayım, evladım, dağım, şiirim, şarkıyım, masalım, oyunum, toprağım, ülkeyim. Koca Anadolu’yum, koca Mezopotamya’yım. Koca dünyayım, koca evrenim. Ama ölüyorum anne.
Gerilla gülüşlerimle, asker bakışlarımla ölüyorum.
Kardeşimi öldürüyorum anne, kardeşim öldürüyor beni. Gözümü kırpmadan silah doğrultuyorum kardeşime, gözünü kırpmadan silah doğrultuyor bana kardeşim.
Bir yanım Şemdinli dağları oluyor, bir yanım Ceylanpınar yavrusu!
Her gün bir parçam anne, her gün bir parçam kopuyor bedenimden.
Anneler ağlıyor anne…
Gözyaşları kurudu ağlamaktan. Kan akıyor ruhlarından.
Libya’da babaların yüreği yandı, değil mi anne? Beyrut her gün yanıyor. Demokrat “BATI” artık faşizm kokuyor, değil mi anne!
Paris, Roma, Madrit, İstanbul, Moskova, Hewlér… çok yaralı.
Ve kentlerim, köylerim, derelerim çok yaralı anne.
Aaah dağlarım ah, aaah ırmaklarım ah! Ne çok öldürdüler sizleri! Siz ne kadar kahramansınız. Kahramansınız ki sizin kadar ölüp dirilen yoktur şu alemde.
Anne, Ceylan’ı duydun mu? Buse’yi peki? Enes’i, Abdullah’ı, Canan’ı, Berivan’ı… Hele Uğur’u anne, Sami’yi… Ve onların onlarca arkadaşını?
“Beynimi yiyorlar anne.”
Gencecik insanların kanını emiyorlar.
Her gün anne, her gün bir çoğu göçüyor bir hiç uğruna. Kirli bir siyaset uğruna anne.
Kobané’de kahramanca savaşan kadınları…
Duydun mu anne?
Bir bilsen kimler yanıyor bir hiç uğruna anne. Bir bilsen ne katliamlar yapılıyor, bir hiç uğruna. Bir bilsen kaç eve ateş düşüyor, kaç ciğer yanıyor, kaç ocak sönüyor.
Bir bilsen anne…
Oysa bir gök kucaklamak isterdim dünyanın bütün çocuklarına.
Dünya(m), güzel dünya(m)!
Buram buram savaş kokan dünyam, ne çok acılar çektirdin çocuklarına!
Dilin olsa da konuşsan, ne masumlar öldürdün eey sevgili dünya(m)!
Ey bébext dünya!
Dilin olsa da konuşsan…
Dilin savaş kadar barış olsa, kardeşlik olsa, sevgi olsa, şefkat olsa…
Ne güzel olurdu!
Dilin savaş kadar barış olsa, kardeşlik olsa, sevgi olsa, şefkat olsa…
Kime ne olurdu!
