2015-09-03 15:00:00
Neden insanlar ortalıkta sürekli birbirini düşman ilan etme telaşına girmişler.Neden bir taraf tutma zorunluluğu hissediyorlar. Neden biribirimize sevgiyle bakmak zormuş gibi geliyor.Neden hep birbirimizin kuyusunu kazıyormuşuz gözüyle bakıyoruz etrafa..Neden birbirimize sen şucusun bucusun damgası vurma egilimindeyiz. Neden birbirimizin mağduriyetleriyle dalga geçiyoruz.Neden birbirimizin ölülerine saygı duymuyoruz.Neden insanlığımızı yavaş yavaş kaybediyoruz.
Neden mi çünkü;bizim kendi elerimizle yaratmış olduğumuz putlar böyle istiyorda ondan.Yaratmış olduğumuz putlar boyuna meydanlarda,mitinglerde,toplantılarda ve televizyonlarda kin kusmakta,hakaretler savurmakta ,nefret aşılamakta ve ötekileştirmekle bizde var olan sevgi dilini düşmanlık diline evirmeye çalşmaktadırlar.Oluşturmak istedikleri dille birbirimize düşman gözüyle bakmamızı istiyorlar.
Peki biz bu putların dilini değiştirebilirmiyiz.Bu gidiş ve anlayışla pek sanmıyorum zira;bizim putlaştırmış olduğumuz insanlar,düşünceler ve ideolojiler bizim yerimize düşünmekte ve konuşmaktadırlar.Bize kalan ise onların söylediklerini papağan gibi tekrarlamaktan öteye geçememektedir.
İşin ironik ve bir o kadar da ilginç tarafı ise toplumu aydınlatmak ve bilgilendirmekle yükümlü olan birçok aydın,düşünür,yazar,sanatçı ve bilim insanı yaratılmış olan "putları"(lider putları,düşünce putları ideolojik putları, ön yargı putlarını...) yıkıp yerine "insanlık Abidesini"dikecekleri yerde kalemleriyle putaştırmış olduklarımızı "tanrılaştırma" yarışına girmektedirler.
Bu "putlaştırma"ve "tanrılaştırma"yarışı ise sürekli insanların kaybetmesine neden olmuştur.Ölen her çocuk,hayatının baharında toprağa düşen her genç,ağlayan her anne,feryat eden her baba,yetim kalan her bebek ,kocasız kalan her kadın bizim ve insanlık nezlinde ne kadar büyük bir acı olsa da putlaştırmış oldugumuz insanların cilalanması ve parlatılmasından öteye ne yazık ki geçememektedir.Putlaştırmış olduklarımız putlarının zümrüt gibi elmas gibi parlamasını isteyenedek daha ne kadar insan ölecek.Ya bir gün putlaştırmış olduklarımızdan biri kalkıp ben "güneş"gibi parlamak istiyorum derse o zaman hepimiz ölecekmiyiz.
Ne olurdu bir sabah kalktığımızda İbrahim in putları yıktığı gibi bizimde içimizde "putları oluşturma duygularımızı" yıkan İbrahim ler doğsaydı. Bizi yöneten ve yönetecek olanların bizim dertlerimizi derdi sayan,bizim acımızı acısı sayan,bizim açlığımızı açlığı sayan,bizim yoksuluğumuzu yoksuluğu sayan,bizim ölülerimizi ölüleri sayan yani kısaca bizi kendi çocuğumuzuda çocuğu sayan bizim gibi insan olan ve "put"olmaya meyletmeyen birileri çıka gelseydi.
O SABAHIN ve İBRAHİM LERİN GELMESİ UMUDUYLA...
