Yazarlar

MEBİT

GEVER

GEVER

Abone Ol

2016-03-30 15:00:00

Gever…

 

Ovaların en yükseği…Mezopotamya semalarının asi çocuğu…Doğu’nun texas’ı…

 

İllegal demokrasinin başkenti…

 

Panzer sirenlerinin, çocukların zafer işaretlerine karıştığı eylem bahçesi…Gecekonduların yeni yüzyıl modeli…

 

İsyan çığlıklarının coşkusu…Yoksulluğun en çıplak yüzü…Mahabad’ın esmer yürekli komşusu…

 

Gever…

 

Ülkemin en çocuk yüzü…

 

Ateşler içinde yanan “yasak elma” gülüşü…

 

Gever…

 

Ne çok hasret eskidi, yüreğinde gençlerinin. Ne çok özlem, ne çok şarkılar eskidi…Ne nakışlar işlendi, Bériwan ruhlu gelinlerinin düşlerine…Ne ağıtlar yakıldı, dümdüz heybetiyle destanlar yazan ovana…

 

Gever…

 

Sen hangi tarihin çığlıklarına meydan okudun da, yanıyor saçların? Hangi umudu yeşerttin de hıçkıra hıçkıra ağlıyor baharın? Hangi kuşun kanadına tutundun da küstü yağmurların?

 

Gever…

 

Özgürlük kokan nazlı sevdam.

 

Ne heybetin varmış senin?

 

Süphan bile kıskanır oldu, baharın gelini Sat çiçeklerini…Ararat bile haykırdı, Cilo kokan annelerinin çığlıklarını…

 

Ne heybetin varmış senin?

 

Gever…

 

Oramar’ın Egit yürekli çocuğu…

 

Bütün isyansı duygularını tarihe armağan eden barış ninnisi…

 

Tarihin en nazlı sabahında, güneşsiz ve ışıksız kalan yurdum…Dirençli, sevdalı ve inançlı yurdum…En yürekli kardelenleri sabaha kucaklayan yurdum…

 

Biliyorum…

 

Yeniden söyleyeceğiz seninle şarkılarımızı, yaz akşamlarında. Yıldızlar taşıyacağız “kaçak” yolların Şemdinli sokaklarına…Ipıslak bir öpücük konduracağım alnına, ilkyaz gecelerinde.

 

Gever…

 

Dağların en yürekli ırmağına sevdalar giydiren ırmağım…

 

Arşı arşınlayan yarın gülüşlü çocuklarımın kartpostal bakışı…

 

Şimdi bütün gücümle sevdanı haykırsam gökyüzüne…Ellerime henüz kirletilmemiş bir bulut alıp sokaklarına dağıtsam…Binlerce tohum bırakan kocaman bir barış çiçeği olsam masallarına…En sevilen yağmur tanesi olsam Berçelan düşlerine…

 

Gever…

 

Cizre kokan kardeş kanım…

 

Şimdi nereye çıkar o heybetli ovanın yalnızlığı? Nereye çıkar Çölemerik’in uzayıp giden ufuğu? Ya nereye konar bombardımanda, gözleri ışıltılı kuşların?

 

Nere uçar düşlerinin berfin kokan sabah rüzgarı?

 

Gever…

 

Ez ji te hezdikim, weke kewokén bin dest!

  • Etiketler :
  • Van Haber